NAJWIĘKSZA POPULARNOŚĆ

Największą popularnością cieszą się ostatnio metody ustalania prestiżu naukowego, przyjmujące jako źródło informacji liczbę cytowań poszczegól­nych naukowców przez ich kolegów w publikacjach naukowych. Wskaźnik tego typu wydaje się bardziej „obiektywny” niż metoda sędziów lub iden­tyfikacja rozkładu prestiżu z dystrybucją nagród i przywilejów. O tej me­todzie Alan E. Bayer i John Folger piszą, że „podkreśla uznany wkład do dyscypliny i minimalizuje efekty wywołane przez osobowość lub prestiż instytucji, w której jednostka jest zatrudniona”. Według tych autorów cytowania świadczą o uznaniu danej pracy za istotną i żaden inny wskaźnik tak bezpośrednio nie ukazuje prestiżu nau­kowego. Odkąd wydaje się w Stanach Zjednoczonych Science Citation Index, metoda ta uległa wielkiemu uproszczeniu.