Miesiąc: lipiec 2015

Największą popularnością cieszą się ostatnio metody ustalania prestiżu naukowego, przyjmujące jako źródło informacji liczbę cytowań poszczegól­nych naukowców przez ich kolegów

Może dotyczyć opinii o jednym aspekcie działalności profesjonalnej badacza, a może też obejmować- ich większą liczbę, np. naukowcy badani przez

Cie­kawym eksperymentem w badaniach polskich Jarosława Rudniańskiego było odwołanie się do opinii młodych prawników nauki co jako tych, których odpowiedzi

Podczas gdy określanie prestiżu przez odwołanie się do nagród i człon­kostwa w ekskluzywnych stowarzyszeniach zdaje się zawodne z powodu po­mijania

D. Crane wyraża wątpliwość co do niezawodności tej metody przy ustalaniu zbioru tych, którzy wnieśli największy wkład do nauki. Nagrody

Niektórzy autorzy usiłują, zróżnicować charakter wskaźników i tym samym umożliwić dokonanie wieloczłonowej typologii badanych, np. Diana Crane konstruując Indeks uznania

Przede wszystkim pozwala podzielić określo­ną społeczność profesjonalną jedynie na dwie kategorie członków: tych, którzy mają prestiż, i tych, którzy go

Najbardziej tradycyjną metodą badania prestiżu naukowego jest przyjmo­wanie za jego wskaźnik zdobycia znanych nagród czy członkostwa w eli­tarnych stowarzyszeniach naukowych

Prestiż naukowy — czyli rozpowszechnione uznanie dla dorobku nauko­wego — jest warunkiem koniecznym autorytetu i jako taki godzien naszej uwagi.

Nie jesteśmy skłonni przyznawać miana autorytetu komuś, kto egze­kwuje od innych ścisłe podporządkowanie się jego nakazom, stawiając uza­leżnionych od niego

Wpływ na postawy i zachowanie innych może przebiegać także rozmaicie: poprzez świadome uczenie się i aspirowanie do wzoru mistrza, poprzez

Prowizorycznie ustalamy, że autorytet jest atrybutem tych ludzi, którzy z racji uznania ich przewagi przez innych posiadają możliwość wpływu na