a strategia finansowa, bezpieczeństwo obrotu gospodarczego

Bilansu dotychczasowej realizacji programu można dokonać na kilka sposobów:
po pierwsze, porównując przyjęte w Strategii i faktyczne wskaźniki makro­ekonomiczne;
po drugie, rejestrując zakres zmian systemowych, które zostały prze­prowadzone w poszczególnych węzłowych obszarach realizacji Strategii’,
po trzecie, oceniając skutki tych zmian przez pryzmat przyjętego dla każdego programu węzłowego Strategii mierzalnego kryterium wykonaw­czego,
po czwarte, analizując wyniki badań opinii publicznej, bowiem rzetelnie rejestrowane w pewnym przedziale czasu zmiany społecznej oceny sytuacji gospodarczej i jej perspektyw są ważnym wskaźnikiem skuteczności polityki i strategii gospodarczej.
Nie mam w tym miejscu możliwości przeprowadzenia pełnej – a więc obejmującej wszystkie wymienione sposoby – oceny realizacji Strategii dla Polski. Ograniczę się więc do przeanalizowania wskaźników-kryteriów wyko­nawczych przyjętych dla bieżącego monitorowania wdrażania jej po­szczególnych programów węzłowych. Zostały one tak zaprojektowane, aby dać podstawę do formułowania jednoznacznej i syntetycznej oceny zmiany sytuacji w tych wszystkich podstawowych dziedzinach gospodarki, których dotyczy Strategia.
Przedstawione wskaźniki dobrze pokazują, w których obszarach realizacja Strategii dla Polski jest zaawansowana i przynosi pożądane wyniki, a w których mamy do czynienia raczej z zastojem, bowiem nie udało się w nich wdrożyć zaprojektowanych rozwiązań i działań. Do tych pierwszych należą niewątpliwie: partnerskie stosunki pracy i negocjacyjny mechanizm regulacji płac, wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich, średniookresowa strategia finansowa, bezpieczeństwo obrotu gospodarczego i absorpcja „szarej strefy” oraz międzynarodowa konkurencyjność gospodarki. Do tych drugich natomiast: reforma systemu zabezpieczenia społecznego, inwes­towanie w kapitał ludzki oraz rozwój i reforma systemu finansowego. Są również takie obszary, w których wskaźniki wykazują poprawę, ale trudno ją przypisywać wprowadzonym rozwiązaniom systemowym czy skutecznej polityce. Dotyczy to przeciwdziałania bezrobociu oraz zarządzania majątkiem państwowym. W tych przypadkach lepsze wskaźniki odzwiercied­lają przede wszystkim ogólne polepszenie kondycji gospodarki i jej rosnący dynamizm rozwojowy.
Obraz, który się rysuje z analizy wskaźników-kryteriów wykonawczych poszczególnych programów węzłowych jest nader pozytywny. W żadnym z przypadków nie mamy do czynienia z pogorszeniem sytuacji. W większości uległa ona oczuwalnej poprawie. Jest jednak także kilka obszarów, w których postęp jest nieznaczny.
Nie dzieje się tak bez przyczyny; zarówno wtedy, gdy wyniki są dobre, jak i wtedy, gdy są niewystarczające. Strategia dla Polski w praktyce okazała się być programem dobrym i skutecznie realizowanym. Lecz jednocześnie jest programem trudnym i w niektórych zakresach wystąpiły polityczne i społeczne bariery jej wdrażania.