W WĘŻSZYM ŚRODOWISKU

Uczeni tacy cieszyli się autorytetem w węższym środowisku uniwersytetu, wśród swych uczniów lub też wśród bliskich im specjalnością uczonych w kraju. Kariery tych uczonych nie były olśniewające, autorytety zapewne nie olimpijskie, lecz przecież niekłamane’, a że ograniczone do węższego kręgu osób. tym autentyczniejsze. Można by zapytać się: Czy dla zdrowego życia nauki nie jest ważniejsze, by zgodność autorytetu i stanowiska zachodziła właśnie wśród tej licznej rzeszy zwyczajnych pracowników nauki niż na wyżynach osiąganych przez nieliczne jednostki? Obecnie, gdy krąg pracowników nauki powiększył się znacznie, zgodność taka jest ze społecznego punktu widzenia niezwykle ważna. Postawy życiowe najwybitniejszych uczonych nigdy jednakże nie będą bez znaczenia, wyznaczają one bowiem kryteria oceny i stanowią; zapewne nieco zmitologizowane, wzorce postępowania.