POWSZECHNE I ZNANE

Jest dosyć powszechne i znane, że nawet genialni uczeni, twórcy no­wych kierunków, a nawet przewrotów epokowych w nauce, z biegiem lat — w miarę starzenia się intelektu, ale może nie zawsze i nie tylko dlatego — mogą wpływać hamująco na postęp własnej gałęzi wiedzy. Uznają nowe po­glądy, nowe rozwiązania jako błędne i w najlepszym razie uchylają się od ich dyskutowania. Jednym z przykładów klasycznych jest Albert Einstein, który nie uznawał czy nie doceniał znaczenia teorii kwantów dla rozwoju nauk fizycznych. Podobno, zapoznawszy się z pracami Heisenberga i Diraca, miał się wyrazić: „jeżeli to prawda, to jest to koniec fizyki”. Na chlubę wielkiego uczonego należy przypisać, że nie powiedział kategorycznie,, że „to-jest nieprawda”, tylko ostrożnie, warunkowo, Jeżeli to prawda” – ze skromnością wielkiego umysłu.