MŁODY ZWIERZCHNIK

Dawny, stary „feudał” korzystał z naturalnego handicapu, jaki mu dawał wiek, a z nim doświadczenie życiowe, rutyna w kierowaniu i właściwym postępowaniu z ludźmi, zrównoważenie w pracy i decyzjach. Mógł sobie bez obawy o własną „karierę” pozwolić na popieranie prac swoiph uczniów i ich rozwoju naukowego, nawet jeżeli należał do typu ludzi zawistnych, co nie­stety nie należy do rzadkości. Młody zwierzchnik natomiast mający^odległych sobie pracowników nauko­wych w wieku zbliżonym do swego, często nawet dawnych kolegów, czuje się w pewnym stopniu zagrożony. Może obawiać się ich konkurencji, zwłasz­cza jeżeli wśród nich znajdują się zdolniejsi. Nie tylko jego autorytet naukowy jest wtedy zagrożony, ale i stanowisko zajmowane w hierarchii instytucji naukowej.