NAJWAŻNIEJSZA CECHA DOBREGO KIEROWNIKA

Rola kierownika dużego zakładu naukowego jest więc szczególnie trudna, wymaga nie tylko wiedzy i zdolności organizacyjnych, ale wielkiego taktu i rozumienia ludzi. Wymaga też nieraz wyrzeczenia się własnych ambicji naukowych, osobistej pracy naukowej, na którą, jeżeli ma mieć wgląd w całą działalność instytutu, czasu mu nie starcza. Nie powinien być auto- kratą narzucającym swoje koncepcje tam, gdzie możliwe są różne drogi rozwiązania; nie rozstrzygać autorytatywnie, a radzić, sugerować na podsta­wie własnych doświadczeń. Lepiej młodemu badaczowi czasem pozwolić spa­rzyć się na błędzie, niż zbyt troskliwie prowadzić go za rączkę; w kiero­waniu zespołem więcej koordynować, niż dyrygować.