Miesiąc: lipiec 2015

O   autorytecie w nauce — jego roli, znaczeniu, źródłach — wypowiadano się niejednokrotnie, i to wypowiadały się zazwyczaj właśnie… autorytety.

Może jednak wydawać się dziwne, że Słownik języka polskiego Lindego nie zawiera hasła „autorytet”, dopiero znajdujemy je w Słowniku języka

Autorytet nauko­wy zdobywają wówczas zazwyczaj mistrzowie eksperymentu, ogromną pracą wznoszący wyższe piętra gmachu danej dyscypliny, bądź też teoretycy w spo­sób

W chemii, by wspomnieć gwałtowny spór między zwolennikami „chemicznej” i „fizycznej” teorii roztworów. Większość zwolenników tej pierwszej działała w Rosji,

O    dwóch przesłankach tych postaw – charakterze uczonego i presji warunków — już wspomniałem, wypada wymienić jeszcze trzecią, związaną z

Uczeni tacy cieszyli się autorytetem w węższym środowisku uniwersytetu, wśród swych uczniów lub też wśród bliskich im specjalnością uczonych w

Ludzie tego typu często zawistni, zawsze lękający się otwartego współza­wodnictwa, starają się obrócić zdobyte wpływy przeciwko swym domniema­nym konkurentom. Jest

Zdarzają się wreszcie uczeni wielkiego kalibru, których ominęły za­równo zaszczyty, jak i uznanie naukowe współczesnych. Są to ludzie głęboko nieszczęśliwi,

Kariera bez autorytetu; ten rodzaj pleni się tym bujniej, im ciszej brzmi głos środowiska naukowego wobec instytucji dysponujących tytułami, nagrodami,

Autorytet naukowy, niejednokrotnie o bardzo szerokim zasięgu, nie idący w parze — bądź w ogóle, bądź przez znaczną część życia

Nawet w najzdrowszym społeczeństwie, gdzie uznana pozycja naukowa jest przesłanką osiągnięcia kariery, nie jest ona przesłanką jedyną. Cóż dopiero, gdy

Motywacja taka istnieć musiała zawsze, gdyż zawsze uczony zależny był od instytucji publicznych (akademickich czy ściśle państwowych); przy­padki prywatnych uczonych