Polityka makroekonomiczna

Punktem odniesienia, osią orientującą politykę gospodarczą w perspektywie kilku najbliższych lat poprzedzających wstąpienie Polski do Unii Europejskiej będą dwa nadrzędne cele społeczne:
obniżenie poziomu bezrobocia oraz
utrzymanie społecznie odczuwalnego realnego wzrostu spożycia.
Głównym instrumentem polityki gospodarczej w wymienionych obszarach będzie utrzymanie wysokiej stopy nakładów inwestycyjnych, co zapewni przyrost nowych miejsc pracy. Powinno to neutralizować wpływ zjawisk zwiększających liczbę bezrobotnych związanych z:
restrukturyzacją i modernizacją przemysłu prowadzącą do redukcji nadmier­nego zatrudnienia,
wygasaniem okresów umownych dotyczących utrzymania stanu zatrud­nienia w prywatyzowanych przedsiębiorstwach. Czynnikiem dodatkowym, ale bardzo ważnym dla zmniejszenia liczby bez­robotnych (a także sprowadzenia zjawiska statystycznego, choć często fikcyj­nego, bezrobocia do wymiarów rzeczywistych) będzie absorpcja „szarej strefy”. Z szacunków GUS oraz PAN wynika, że praca w szarej strefie jest trwałym źródłem dochodów dla około 800 tys. osób. Znaczna ich część jest zarejestrowana jako bezrobotni i pobiera zasiłek. Rząd będzie dążył do legalizacji tego zatrudnienia, czemu sprzyjać będą m.in. odpowiednia polityka fiskalna (m. in. obniżka stawek podatków bezpośre­dnich, usprawnienie pracy organów podatkowych), zwiększenie wagi stażu pracy w wymiarze świadczenia emerytalnego, szeroko rozumiana reforma systemu ubezpieczeń społecznych, mająca w rezultacie prowadzić do obniżenia pośrednich kosztów pracy.