Roma parandowska szczepkowska
Dokumenty Strategia dla Polski i Pakiet 2000 zawierają nie tylko szczegółowe propozycje pozytywnych rozwiązań w dziedzinie polityki gospodarczej, ale również cały szereg przewidywań o charakterze makroekonomicznym dla wielu istotnych wskaźników, takich jak produkt narodowy brutto, wydatki
i wpływy budżetowe, inwestycje, inflacja, wytyczne dotyczące płac, bezrobocie, import i eksport itd. Pakiet 2000 uzupełnia i rozszerza do końca obecnego stulecia prognozy, które w Strategii dla Polski obejmowały okres do roku
1998. Powstaje pytanie co do dokładnego charakteru tych przewidywań. Czy należy je traktować jako plan gospodarczy w starym stylu, plan orientacyjny typu francuskiego, czy też po prostu jako zbiór prognoz?
Omawiane dokumenty nie odpowiadają koncepcji żadnej z tych kategorii. Nie stanowią one „planu” gospodarczego w starym stylu, ponieważ nie wyznaczają żadnych szczegółowych zadań ani zobowiązań dla podmiotów gospodarczych, czy to państwowych, czy też prywatnych, niezależnie czy są to przedsiębiorstwa, czy gospodarstwa domowe. Nie są one również planem wskaźnikowym, ponieważ nie zostały rozbite na sektory produkcyjne czy funkcyjne i ponieważ nie wynikają z wielostronnego procesu konsultacji, który jest częścią składową podejścia francuskiego (prowadzone konsultacje polityczne zmierzały do osiągnięcia porozumienia, a nie do sformułowania planu wskaźnikowego). Nie są to również prognozy przyszłych zjawisk, ponieważ pozostawiono znaczne pole manewru dla polityki rządowej w ramach ogólnych wytycznych zawartych w dokumentach. Cele i środki prowadzące do ich osiągnięcia nie zostały przesądzone. Wspomniane dokumenty nie są również zbiorem pobożnych życzeń, ponieważ prezentują szeroki wachlarz instrumentów politycznych zmierzających do osiągnięcia zamierzonego kursu.
Dokumenty te prezentują średnio- i długoterminowe zobowiązania rządu, obejmujące wieloletni okres. Zobowiązania te zostały opracowane w wewnętrznie spójnej formie, są możliwe do wykonania, biorąc pod uwagę zakres instrumentów politycznych dostępny dla rządu, w ramach ograniczeń nakładanych przez gospodarkę otwartego rynku i demokratycznych porozu- « mień. Szczegółowo opisano najbardziej istotne instrumenty pozostające pod
bezpośrednią kontrolą rządu, takie jak polityka podatkowa, założenia fiskalne oraz zakres podstawowych wydatków publicznych. Pozostałe instrumenty nie zostały szczegółowo przedstawione, ponieważ nie podlegają pełnej kontroli rządowej lub są uzależnione od wyników negocjacji prowadzonych z różnymi grupami społecznymi oraz instytucjami. Kształtowanie polityki rządowej będzie uzależnione od rozwoju trendów gospodarczych w miarę realnych możliwości będzie realizowany kurs polityki zgodny z kierunkiem przestawionym w omawianych dokumentach.Istotne jest, iż te dokumenty obejmują okres wykraczający poza ramy czasowe działania obecnego Parlamentu, a tym samym poza okres sprawowania władzy przez obecny rząd. Odzwierciedla to głębokie przekonanie, iż każdy przyszły rząd będzie działał w warunkach ograniczeń płynących z zewnątrz, a zwłaszcza będzie równie oddany sprawie utrzymania stabilizacji, wzrostu gospodarczego, szybkiego przystąpienia do Unii Europejskiej, zyskania większej wiarygodności w świecie. Każdy nowy gabinet winien kontynuować ten kurs, po prostu dlatego, iż sugerowane wytyczne są zdrowymi zasadami, które sprawdziły się w praktyce; oczywiście wprowadzając tego typu zmiany polityczne, które są nieodłącznie związane z rozwojem każdego systemu demokratycznego.
