Redukcjia długu

Do redukcji długu będą też użyte techniki zamiany jego części na udziały w prywatyzowanym majątku państwowym. To nowe podejście sprzyjać będzie jednoczesnej realizacji trzech pożądanych celów, tj. redukcji długu publicz­nego, zintensyfikowaniu zmian strukturalnych oraz dopływowi nowych inwes­tycji zagranicznych. Dostęp zagranicznych podmiotów do programu redukcji długu poprzez jego wymianę na udziały własnościowe w polskich przed­siębiorstwach warunkowany będzie dodatkowymi inwestycjami finansowany­mi ze środków zagranicznych — tak na bazie gotówkowej, jak i w postaci zobowiązań do realizacji w przyszłości. Tak więc rząd — w odmienny niż w przeszłości sposób — będzie prowadzić politykę symetrycznego ograniczania zakresu własności państwowej — z jednej strony oraz długu publicznego
z drugiej. Zgubna bowiem byłaby kontynuacja polityki stawiającej następne rządy — a w istocie następne pokolenia — w sytuacji, w której skarb państwa miałby głównie długi, wyzbywszy się swego majątku.
Obok poprawy efektywności, drugie kryterium polityki prywatyzacyjnej na najbliższe lata rząd przyjmuje dążenie do sprzedaży aktywów państwowych na zasadach rynkowych, w tym także przy wykorzystaniu specjalnych kredytów wspierających polski kapitał.
Drugi wątek polityki stabilizacji makroekonomicznej, to zmniejszanie inflacji cenowej w warunkach pełnej liberalizacji cen. Polityka finansowa ukierunkowana jest na sprowadzenie inflacji do wielkości jednocyfrowej
w 1997 roku. Redukcja inflacji jest przy tym nie tyle celem, co środkiem do realizacji innych celów bezpośrednich i pośrednich. W szczególności obniżanie tempa wzrostu poziomu cen przy jednoczesnej polityce podtrzymywania dodatnich realnie stóp procentowych:
sprzyjać będzie wzrostowi skłonności do oszczędzania wszystkich pod­miotów, a przede wszystkim gospodarstw domowych. Dlatego dochody z odsetek od depozytów bankowych oraz oprocentowania lokat w rządowych papierach wartościowych, pozostaną nieopodatkowane. Także niektóre dochody kapitałowe, choć zostaną opodatkowane tak, jak jest to w dojrzałych gospodarkach rynkowych, będą traktowane w sposób preferencyjny, podobnie jak obecnie traktowana jest dywidenda od udziałów kapitałowych w spółkach;
pobudzi dodatkowe oszczędności, które poprzez system kredytowy oraz rynki finansowe będą kierowane na inwestycje, zwiększające się szybciej niż produkt krajowy. Jednocześnie, dzięki usprawnianemu systemowi ban­kowemu oraz rozwijającemu się i dojrzewającemu rynkowi kapitałowemu, dalszej poprawie ulegnie efektywność alokacyjna;
efekty spadku inflacji oraz wzrostu inwestycji, wzmacniane reformami struk­turalnymi, wpłyną na dalszy wzrost wydajności pracy, co zwrotnie zdynami­zuje produkt krajowy i — poprzez obniżkę jednostkowych kosztów produk­cji — podniesie międzynarodową konkurencyjność polskiej gospodarki;