Powszechne przekonanie polskiego społeczeństwa
większość kosztów społecznych poniesionych we wczesnym okresie przeobrażeń nie była wcale konieczna, a niektóre posunięcia polityczne nie były warte tych korzyści, które miały przynieść. Wytyczne polityki, zawarte w nowych dokumentach zmierzają w kierunku zmiany i uzdrowienia określonych trendów politycznych, bez uszczerbku dla całego procesu stabilizacji i przeobrażeń, więcej – z korzyścią dla tych procesów. Tym samym – kładzie się większy nacisk na zagadnienie uczestnictwa w procesie przeobrażeń, równe traktowanie sektora prywatnego i sektora publicznego, politykę wobec sektora przemysłowego i rolniczego, politykę rozwoju regionalnego, która kojarzy się z podejściem „państwa rozwoju”, typowym dla nowych pomyślnie rozwijających się systemów gospodarczych, jednak bez ulegania pokusom etatystycznym, wprowadzenie nowych formuł płacowych w oparciu o uczestnictwo, trójstronne procedury negocjacyjne, zastępujące bezpośrednią lub parametryczną kontrolę płac, reformę rent i emerytur oraz świadczeń społecznych, zmniejszenie i odpowiednie rozmieszczenie obciążeń podatkowych, nowe spojrzenie na implikacje prywatyzacji związane z dochodami budżetowymi i zarządzaniem, reformę centrum.
Obydwa dokumenty polityczne zmierzają do likwidacji mechanizmów kumulacyjnych (takich jak renty i emerytury oraz świadczenia społeczne, polityka NBP w zakresie wymiany i stóp procentowych), które w przeciwnym wypadku zniszczyłyby finansowe zdolności przetrwania systemu; jednocześnie aktywnie popierają czynniki sprzyjające inwestowaniu i rozwojowi. Nadal istnieją problemy do rozwiazania, takie jak uzyskanie poparcia społecznego dla przeprowadzenia reformy rent i emerytur, restrukturyzacja i eliminacja działalności nieekonomicznej, czy też, po prostu, twarde trzymanie się obranego kursu.
Powyższy zarys przedstawia zdrowe założenia polityczne zmian i innowacji wprowadzonych w Strategii dla Polski i Pakiecie 2000; bardziej szczegółowo zostały one omówione w obydwu dokumentach oraz materiałach uzupełniających, gdzie prezentuje się dla ich poparcia argumenty naukowe. Cyfry jednak przemawiają głośniej niż słowa: najsilniejsze atuty to wybitne wyniki gospodarcze Polski osiągnięte w okresie 1994-1996 oraz ocena międzynarodowych instytucji finansowych, poparta konkretnymi decyzjami kredytowymi i finansowymi.
