Kubota m6060 cena
W 1991 r. ówczesny minister przemysłu, Tadeusz Syryjczyk, twierdził, iż „najlepszym posunięciem politycznym jest brak jakiejkolwiek polityki przemysłowej”. Jest sprawą podlegającą dyskusji, czy minimum polityki przemysłowej jest najlepszym rozwiązaniem (parafrazując prezydenta Jeffersona, dla którego minimum działalności rządowej było również najlepszym rozwiązaniem). Niemniej jednak, nawet minimum polityki przemysłowej czy też minimalna działalność rządu mogą bardzo wiele znaczyć, o ile są prowadzone w sposób efektywny. Brak jakiejkolwiek polityki przemysłowej po prostu oznacza wyrażenie zgody – przez zaniedbanie – na istnienie pozostałości dawnej polityki przemysłowej, zasada ta dotyczy również wszelkich innych decyzji politycznych. W ten sposób, polityka przemysłowa prowadzona przez rządy wczesnego okresu przeobrażeń polegała na nieograniczonej swobodzie wymiany handlowej, utrzymywaniu wysokiego poziomu odsetek, nominalnych założeniach polityki kredytowej, które prowadziły do nie zamierzonego wyciskania kredytu rzeczywistego (ponieważ nie doceniono istnienia inflacji), znacznie zaniżonych kursach wymiany, których wartość w kategoriach rzeczywistych gwałtownie rosła, dyskryminujących posunięciach wobec sektora państwowego – niezawodna formuła, aby szybko popaść w głęboką recesję. Wszystkie wyżej opisane posunięcia tylko częściowo były równoważone przez procesy prywatyzacyjne.
Rodzajem polityki przemysłowej, którego należy unikać – co w dużej mierze czyniły nowe gabinety rządzące – jest pośrednie lub bezpośrednie okazywanie przywilejów lub ich braku poszczególnym przedsiębiorstwom oraz łagodzenie ograniczeń budżetowych.
Poza tym, o czym wspomniano wyżej, „państwo ma ogromną rolę do odegrania w gospodarce” czy też w rozwoju przemysłu. Przykładem może być tu promowanie inwestycji, szczególnie w sektorach, w których międzynarodowy popyt charakteryzuje się elastycznością cen i elastycznością dochodu lub też wydajność produkcji wykazuje szybsze tempo wzrostu; zapewnienie większego dostępu do kredytów na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw oraz – generalnie – sprzyjanie ich powstawaniu i rozwojowi; popieranie rozwiązań o charakterze innowacyjnym; promowanie marketingu; popieranie działalności eksportowej poprzez tworzenie instytucji gwarantujących kredyty eksportowe; wprowadzanie i przestrzeganie norm; działania zmierzające do zachowania i ochrony środowiska naturalnego. Strategia dla Polski prezentuje rolę państwa, jako czynnika wspierającego gospodarkę rynkową i jej rozwój, co jest typowe dla doświadczeń wszystkich szybko rozwijających się systemów gospodarczych, zarówno obecnie, jak i w przeszłości, bliższej czy też bardziej odległej historycznie. Wnioski, jakie można wyciągnąć z sukcesów „rozwijającego się państwa” w rejonie Pacyfiku, zostały uwzględnione w podejściu prezentowanym w Strategii.
