Wydrożeniem polityki proeksportowej państwa

1. Konsekwentna realizacja takich istniejących już programów działania, jak: harmonogram prac związanych z wdrożeniem polityki proeksportowej państwa, programy wspierające politykę wschodnią, założenia polityki współpracy gospodarczej z krajami byłego ZSRR, Europy Środko­wo-Wschodniej i z Chinami.
2. Podjęcie i zintensyfikowanie prac nad programami dotyczącymi w szczególności takich kwestii, jak:
proeksportowe przekształcenia w przemyśle, rolnictwie i innych działach gospodarki,
zdolności gospodarki polskiej do efektywnej absorpcji zewnętrznych źródeł finansowania rozwoju,
możliwości lepszego wykorzystania instytucji specjalnych stref ekono­micznych, w tym również wolnych obszarów celnych,
dostosowania związane z konsekwencjami rosnącej partycypacji Polski w międzynarodowych strukturach gospodarczych (UE, CEFTA, OECD, GATT-WTO).
3. Kontynuowanie budowy sieci porozumień traktatowych, otwierających współpracę polskich i zagranicznych podmiotów gospodarczych w celu geograficznego rozszerzenia rynków zbytu.
4. Upowszechnianie międzynarodowych standardów i norm oraz zawieranie międzynarodowych porozumień o współpracy w sferze nauki i techniki.
5. Kontynuowanie negocjacji z krajami Europy Zachodniej w sprawie zwiększenia dostępności ich rynków dla polskich towarów oraz eliminowa­nia praktyk protekcjonistycznych.
6. Opracowywanie koncepcji rozwoju handlu i współpracy z krajami Europy Wschodniej, a zwłaszcza systemu rozliczeń warunkujących efektywne zastosowanie gwarancji i ubezpieczeń eksportu.
7. Nasilenie promocji eksportu zwłaszcza do krajów europejskich, a także do Chin, Japonii, Indii, krajów Azji i Pacyfiku, Ameryki Łacińskiej i Bliskiego Wschodu oraz niektórych krajów Afryki.
Przyspieszenie prac legislacyjnych nad ustawą o ubezpieczaniu kon­traktów eksportowych. Umożliwi to ubezpieczanie należności ekspor­towych od ryzyka niehandlowego oraz rozszerzenie działalności gwa­rancyjnej i ubezpieczeniowej w finansowaniu transakcji eksportowych. Centralnym ogniwem systemu finansowania eksportu stanie się Kor­poracja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych (KUKE), która zos-
tanie znacząco wzmocniona finansowo ze środków budżetowych i pozabudżetowych. Istotnym elementem systemu finansowego wspie­rania eksportu będą gwarancje i poręczenia rządowe dla eksportu, zwłaszcza dóbr inwestycyjnych. Wprowadzenie ustawy w życie zam­knie zasadniczy etap tworzenia finansowej struktury wspierania ekspor­tu na wzór rozwiązań istniejących od dawna w ponad sześćdziesięciu krajach świata.
8. Przygotowanie projektu ustawy o ubezpieczaniu kredytów eksporto­wych od ryzyka niehandlowego oraz wzmocnienie i rozbudowanie Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych (KUKE). Nowe usta­wowe gwarancje umożliwią rozszerzenie działalności wspierającej rozwój polskich podmiotów gospodarczych przy współpracy z komercyj­nymi instytutami finansowymi w Polsce i za granicą. Już w 1994 r. nastąpi podwyższenie kapitału akcyjnego KUKE o 165 miliardów złotych ze środków budżetu. Dofinansowanie to będzie zwiększane w dalszych latach. Obok środków budżetowych, kapitał KUKE będzie wykorzystywać wolne środki przedsiębiorstw handlu zagranicznego, banków i innych podmiotów gospodarczych. W uzasadnionych przypad­kach przewiduje się możliwość wspierania eksportu rządowymi gwaranc­jami dla kredytów eksportowych.
9. Intensyfikacja działalności badawczo-rozwojowej i wdrożeniowej, pobu­dzanej, wspieranej i częściowo kierowanej przez rząd.
10. Stymulowanie zmian w strukturze importu tak, by wzrastał udział dóbr inwestycyjnych, a zmniejszał konsumpcyjnych, zwłaszcza tych, które mogą być wytwarzane w kraju.
11. Wykorzystywanie taryfowych i pozataryfowych możliwości, które poprzez regulację struktury przywozu doprowadzą do ochrony rynku krajowego przed nierzetelną konkurencją (postępowania antydumpingowe, licenc­jonowanie importu towarów wrażliwych, opłaty wyrównawcze, zwiększe­nie granicznej kontroli sanitarnej, weterynaryjnej itp.).